Marie, die erin slaagde te ontsnappen aan Michel Fourniret nadat hij haar op 26 juni 2003 in Ciney ontvoerd had, heeft maandag voor het assisenhof van de Franse Ardennen verteld hoe verschrikkelijk bang ze zich op dat ogenblik voelde.
"Ik heb mijn hele leven zien passeren", herhaalde ze verschillende keren tijdens haar getuigenis.
Marie, die vandaag 17,5 jaar oud is, heeft niet achter gesloten deuren getuigd. Ze drukte zich kalm uit, rechtstaand aan de balie, met haar advocate aan haar zijde, en had een houten paternoster met een houten kruisje vast.
Marie keek Fourniret zonder zichtbare angst aan en keerde zich een aantal keer naar hem. De beschuldigde, die gebaren maakte in zijn kooi, leek zenuwachtiger.
Marie legde uit dat Fourniret haar in Ciney benaderde onder het voorwendsel hem uit te leggen hoe hij naar een feestzaal moest rijden. Hij dwong het meisje, dat terughoudend was, in zijn bestelwagen te stappen. "Het was onmogelijk te vertrekken. Er was niemand in de straat", zei Marie, die eraan toevoegde dat ze bij de schouders gegrepen werd.
"Ik zei tegen mezelf dat het gedaan was met me. Ik dacht aan alles wat ik niet juist gedaan had. Mijn ouders waren erin geslaagd me niet te laten sterven in Burundi en ik ging zo sterven", legde het meisje uit.
Eenmaal voor de zaal, reed Fourniret gewoon door en versnelde hij. "Ik huilde al en bad tegelijk luidop. Ik riep bijna", zei ze. De vermoedelijke seriemoordenaar stopte op een parking langs de weg waar Marie vervolgens vastgebonden werd. "Hij zei me: 'Geef me je handen of ik sla je'. Het beetje vriendelijkheid was volledig verdwenen", aldus Marie.
Daarop vroeg ze wat Fourniret wilde. "Hij antwoordde: 'Je moet me genot geven. Als je me geen genot geeft, zal je niet terugkeren'", stelde Marie. Ze voegde eraan toe verbaasd te zijn dat Fourniret haar zei dat hij "erger" was dan Dutroux, toen ze hem vroeg of hij een lid was van de bende van Dutroux. Dat alles gebeurde onder dwang, ging Marie verder. "Elke keer dat ik weigerde, verhief hij steeds meer zijn stem", zei ze.
"Ik heb mijn hele leven zien passeren, zoals in een film. Ik bleef maar roepen en huilen uit alle kracht", aldus het meisje, dat uitlegde dat ze erg bang was toen ze, vastgemaakt in het achterste deel van de bestelwagen, een internationale landkaart zal liggen.
"De minste beweging deed pijn. Op een bepaald moment waren mijn voeten minder vast samengebonden", zei Marie, die er vervolgens in slaagde de touwen rond haar handen los te maken met haar tanden. "Het was zoals in een film", herhaalde Marie. Dan zag ze een knop waarop stond dat hij diende om de deuren te openen. Marie drukte erop toen de bestelwagen nog volop reed. "Ik dacht 'ik spring', vooraleer ik tegen mezelf zei 'neen, ik zal me pijn doen'", luidde het.
Toen de camionette halt hield bij een stopbord, verliet Marie het voertuig. "Ik liep alle richtingen uit", herinnerde het slachtoffer zich. Ze preciseerde dat ze vervolgens een automobiliste tegenkwam die de nummerplaat noteerde van de bestelwagen, die rechtsomkeer maakte, waarschijnlijk om het meisje weer op te pikken.
De vader van Marie werd maandag eveneens gehoord. "Ze heeft het ongeluk gehad die dag Michel Fourniret tegen te komen. Al vijf jaar lang probeert ze de bladzijde om te draaien, en ze slaagt er niet in. Ik hoop dat het na het proces wel zal lukken", legde de man uit.
De familie vraagt zich nog steeds af waarom Marie gekozen werd door Fourniret en of de familie vooraf in het oog gehouden werd. Hun advocaat vroeg het aan Fourniret. "Ik kan daar niet op antwoorden", stelde de beschuldigde, die chantage blijft uitoefenen in verband met zittingen achter gesloten deuren.
Bron:GVA
SIMBA
"Ik heb mijn hele leven zien passeren", herhaalde ze verschillende keren tijdens haar getuigenis.
Marie, die vandaag 17,5 jaar oud is, heeft niet achter gesloten deuren getuigd. Ze drukte zich kalm uit, rechtstaand aan de balie, met haar advocate aan haar zijde, en had een houten paternoster met een houten kruisje vast.
Marie keek Fourniret zonder zichtbare angst aan en keerde zich een aantal keer naar hem. De beschuldigde, die gebaren maakte in zijn kooi, leek zenuwachtiger.
Marie legde uit dat Fourniret haar in Ciney benaderde onder het voorwendsel hem uit te leggen hoe hij naar een feestzaal moest rijden. Hij dwong het meisje, dat terughoudend was, in zijn bestelwagen te stappen. "Het was onmogelijk te vertrekken. Er was niemand in de straat", zei Marie, die eraan toevoegde dat ze bij de schouders gegrepen werd.
"Ik zei tegen mezelf dat het gedaan was met me. Ik dacht aan alles wat ik niet juist gedaan had. Mijn ouders waren erin geslaagd me niet te laten sterven in Burundi en ik ging zo sterven", legde het meisje uit.
Eenmaal voor de zaal, reed Fourniret gewoon door en versnelde hij. "Ik huilde al en bad tegelijk luidop. Ik riep bijna", zei ze. De vermoedelijke seriemoordenaar stopte op een parking langs de weg waar Marie vervolgens vastgebonden werd. "Hij zei me: 'Geef me je handen of ik sla je'. Het beetje vriendelijkheid was volledig verdwenen", aldus Marie.
Daarop vroeg ze wat Fourniret wilde. "Hij antwoordde: 'Je moet me genot geven. Als je me geen genot geeft, zal je niet terugkeren'", stelde Marie. Ze voegde eraan toe verbaasd te zijn dat Fourniret haar zei dat hij "erger" was dan Dutroux, toen ze hem vroeg of hij een lid was van de bende van Dutroux. Dat alles gebeurde onder dwang, ging Marie verder. "Elke keer dat ik weigerde, verhief hij steeds meer zijn stem", zei ze.
"Ik heb mijn hele leven zien passeren, zoals in een film. Ik bleef maar roepen en huilen uit alle kracht", aldus het meisje, dat uitlegde dat ze erg bang was toen ze, vastgemaakt in het achterste deel van de bestelwagen, een internationale landkaart zal liggen.
"De minste beweging deed pijn. Op een bepaald moment waren mijn voeten minder vast samengebonden", zei Marie, die er vervolgens in slaagde de touwen rond haar handen los te maken met haar tanden. "Het was zoals in een film", herhaalde Marie. Dan zag ze een knop waarop stond dat hij diende om de deuren te openen. Marie drukte erop toen de bestelwagen nog volop reed. "Ik dacht 'ik spring', vooraleer ik tegen mezelf zei 'neen, ik zal me pijn doen'", luidde het.
Toen de camionette halt hield bij een stopbord, verliet Marie het voertuig. "Ik liep alle richtingen uit", herinnerde het slachtoffer zich. Ze preciseerde dat ze vervolgens een automobiliste tegenkwam die de nummerplaat noteerde van de bestelwagen, die rechtsomkeer maakte, waarschijnlijk om het meisje weer op te pikken.
De vader van Marie werd maandag eveneens gehoord. "Ze heeft het ongeluk gehad die dag Michel Fourniret tegen te komen. Al vijf jaar lang probeert ze de bladzijde om te draaien, en ze slaagt er niet in. Ik hoop dat het na het proces wel zal lukken", legde de man uit.
De familie vraagt zich nog steeds af waarom Marie gekozen werd door Fourniret en of de familie vooraf in het oog gehouden werd. Hun advocaat vroeg het aan Fourniret. "Ik kan daar niet op antwoorden", stelde de beschuldigde, die chantage blijft uitoefenen in verband met zittingen achter gesloten deuren.
Bron:GVA
SIMBA